Witam Was serdecznie już w 2021 roku. Kolejny rok za nami i kolejny przed nami. Stoję zatem, jak na kładce, która łączy to co było, z tym co ma się dopiero stać. Już od wielu dni zabieram się do pisania bloga, jednak przy intensywności prac i zadań, brakowało mi czasu na refleksje, a przecież obecny czas jest doskonałym momentem do podsumowania roku, podjęcia nowych postanowień i wytyczenia zadań na Nowy Rok.
Spoglądam za siebie i widzę 365 dni minionego roku (jednak 366). Dni bardzo intensywne prywatnie i zawodowo. Obok mnie rodzina, dziękując Bogu, wszyscy cali i zdrowi. Początek starego roku. Spotykamy się z rodziną na męża i moich urodzinach. Tematem naszych rozmów są doniesienia z Wuhan. Z przerażeniem czytamy wiadomości i oglądamy filmy na youtube, widzimy opustoszałe miasta, maski na twarzach nielicznych przechodniów. Słuchamy relacji ludzi zamkniętych w domach. Jeszcze nie dochodzi do nas myśl, że wkrótce i my doświadczymy tego na "własnej skórze". W obecnych warunkach żyje w nas wymowna radości z rozmowy z bliskimi, cieszymy się ze zdrowia, że możemy być razem. Ostatni rok wyjątkowo pokazał, że to może być przywilej. Razem stawiamy czoła pojawiającym się, nagłym, nowym warunkom tworzącym naszą rzeczywistość. Trwająca pandemia wydobywa z nas pokłady sił, które muszą sprostać nowym zadaniom, które pojawiły się wraz z korona-wirusem. Widzę rzeczy, które jeszcze niedawno były przede mną, a sama myśl o nich napawała mnie obawą czy sprostam? Kolejne miesiące wpisują w nasz kalendarz różne wydarzenia, które do zaplanowanych nie należały.
Nie tracimy sił. Jesteśmy zdrowi i mobilizujemy się wzajemnie do pokonywania wszelkich trudności. W tym wszystkim rodzą się nowe rozwiązania, plany. Na niebie pojawia się słońce. W tych wszystkich realiach dostrzegamy rzeczy, które są ważne. Bycie ze sobą, telefon do bliskich. Codzienność, która przynosi przygotowanie śniadania, obiadu, sprzątanie, czy inne obowiązki domowe przyjmują inny wymiar - są cenne. A szkoła, nauka? Wiele osób młodego pokolenia uczących się, w normalnych warunkach chętnie zostałoby w domach. A dziś? Troszkę się pozmieniało, wszyscy tęsknią za "normalnością". Niech ten dzień znów zacznie się charakterystycznym tempem przygotowań do szkoły i pracy. Niech powrócą: zwyczaj odebrania o godz. 14.45 dzieci ze szkoły, spotkania z przyjaciółmi, wyjście do restauracji, kina,....marzy mi się spacer nad rzeką.
Dobrego Nowego Roku! Niech każdy dzień, będzie dniem radosnego serca,
dniem dawania, dzielenia i obecności z drugim człowiekiem.
P.s. za kilka dni mam urodziny :)
Pozdrawiam, Anna