Walentynki! I cóż powiedzieć? Miłość...niejedno ma imię, ale zdecydowanie jeden kolor. Czerwony!
Każdy dzień jest okazją do zatrzymania się nad tym co ważne. Co ja pisze? Nie co, tylko kto? Przecież nie ma znaczenia uczynek, przedmiot, sprawa bez osobowego adresata. Żyjemy nie dla siebie, ale dla drugich i przez drugich. To kim jesteśmy, co czujemy, jak myślimy ukształtowane zostało przez nasze doświadczenia, spotkania, rozmowy, przeżycia, emocje.
Bycie z drugim człowiekiem to nie przypadek, to zamysł Boży. Relacje nasze mają barwy - ciepłe, chłodne. Mogą być też określane jako intensywne, poukładane, wybuchowe, pełne napięć, emocji, spokoju. Opisać relacje to jak namalować morze w jego majestacie. Wpatrując się, nad brzegiem, w tafle morskiej wody doświadczamy głębi, siły, spokoju, niewiadomej, przestrzeni, ciepła, ożywczej mocy bryzy wodnej. Samo życie!
Walentynki to dzień, w którym miłość nabiera mocnej, czerwonej barwy. W moim życiu jest wiele miłości i nie będę ich opisywać z imienia, bo jest ich wiele. Chciałabym tylko krótko powiedzieć, że dzięki Nim jestem tu gdzie jestem i tym kim jestem. Za wszystko z serca dziękuję i mówię również tobie drogi czytelniku bloga – Dziękuję, że jesteś!
W Walentynki chętnie obdarowujemy bliskich, drogim sercu osoby - upominkami. To gest naszej wdzięczności za to, że są obok nas.
Moje miejsce zawodowe to skarpety. W sumie nie jest to praca w kosmosie, odkrywanie pierwiastków chemicznych, czy badanie planety. Jest jednak - ale! Nie zbawiam świata, ale produkuję dla Was luksusowe skarpety😊 i to jest piękne, odkrywcze, niosące ulgę, komfort, często chorym zbolałym stopom.
Skarpety do pracy, na randkę, do spania - kiedy marzną stopy i skarpety do aktywności sportowej. Skarpety zapakowane na prezent, dla niej, dla niego. Dla starszych i młodszych. Zatem jeśli jeszcze nie masz pomysłu na prezent, nie wiesz, jak wyrazić miłość - wybierz nasze skarpety.
O miłości( i o skarpetach😊) można pisać jeszcze dużo. Jednak słowa jej nie zmieszczą, mogą być jedynie jej namiastką, zapowiedzią. Jak zatem zmierzyć bliskość, objąć uczucie, wyrazić miłość w gestach? Zostawiam Was z tym pytaniem, a ja mierze się z nim w kilku wierszach.
Mały gest, ciepłe spojrzenie, dotyk rąk
- Mówią, że kocham.
Jestem blisko, rozkładam parasol,
Otulam szalem twoje ramiona.
- Mówią, że kocham.
Zaparzam herbatę, mój wzrok przenika twoje oczy,
Słucham cierpliwie.
- Mówią, że kocham.
Krok dotrzymuje kroku, idziemy w tą samą stronę,
Podnosisz, gdy upadam.
- Mówią, że kocham.
W ciszy, obok siebie, bez słów,
Uśmiecham się, jesteśmy starsi.
- Mówią, że kocham.
Anna